دوگونه وطن اثر زنده یاد پروفسور احسان یار شاطر کدامند؟

مادوگونه وطن داریم : یکی آن که میان دریای مازندران و خلیج فارس قرار دارد، با کوه های بلند و رود های کم آب و صحرا های 

فراخ و ریگزارها و شوره زارهایی گرم وخشک و بیشه هایی که از چند قرن پیش ، باز رو به کاستی داشته است و درختانی 

که نسل بسیاری از آنها را تبر زغال گران و اره ی تخته سازان برانداخته است، بادهکده هایی بیش تر کم حاصل و تنگدست و 

شهرهایی عموما" بی نقشه و بازیچه ی مطامع زمین خواران.

وطنی که بارها به سم اسبان مهاجمان ترک و تازی و تاتار کوفته شده و باز با تن ناتوان به پا خاسته و به درمان زخم های خود پرداخته تا یورش و غارت بعدی را مهیا شود ،

وطنی که زندگی دنیایی اش غالبا" دستخوش آزار و ستم حکمرانان و از و خشونت باج ستانان و تجاوز کارفرمایان ، و زندگی عقبایی اش در گرو انداز و تهدید دین 

فروشان و جبه پوشان و سالوس نمایان بوده است؛ وطنی که تاریخش ماجرای آشفته و خون آلودی است که غم نامه های سوزناک در قبال آن رنگ می بازند؛ وطنی 

که از چند قرن به این طرف فتور سالخوردگی و فرسودگی گام های آن را سست و ناتوان کرده و آن را توشه خوار تمدنی بیگانه و پیرو صنعتی زبردست و بالنده ساخته است. 

هرچندی برای درمان درد پنهان خود دست در دامن شیوه ای می زند و علاج تازه ای را می آزماید ، اما ضعف درون نقش های اورا باطل می کند و برحسرتش می افزاید." 

" وطن دوم ما " وطنی است که در آفاق ذهن ما خانه دارد، وطنی است روشن و دل انگیز با رنگ های شفاف و دیده فریب. در آن رودکی چنگ بر می گیرد و سرود 

 شادی و نغمه ی می و مستی می نوازد و فردوسی داستان دلاوری های قهرمانان ما را با آهنگی پهلوانی سر می دهد. خیام شگفی حیات و سرگردانی انسان را باز 

می نماید؛ ابوسعید از صفای درون و دستگیری مردمان و پرهیز از خود فروشی سخن می گوید ؛ نظامی ظرایف عشق و شوق را باقلم موی کلمات به استادی ترسیم 

می کند و هم ما را به تامل در حکمت و اخلاق می خواند .

(( وطن خاکی )) ما پیوسته در معرض آفات است و (( وطن معنوی )) ما ، برعکس ، از گزند باد و باران و دستبرد ویران گر حوادث در امان. درخشش آن را تیرگی اعمال

ما زایل نمی کندبرماست که این وطن را زیباتر و تابناک تر کنیم.