زمان خوش بینی چیست؟

چرا همیشه دیر می کنیم؟

(( زمان خوش بینی)) واژه ای است که برای توصیف افرادی به کار میرود که واقعا" باور دارند بیش تر از آن چه در واقعیت وقت دارند ، فرصت در اختیارشان است . این 

 یک تنبلی نیست ، بلکه یک الگوی فکری ست که توسط نحوه ی مدیریت زمان و خوش بینی در مغز شکل می گیرد. مغز این افراد به جای برنامه ریزی برای تاخیر های 

 واقعی زندگی ، بهترین سناریوی ممکن را تصور می کند و مدت زمان لازم برای انجام کارها را کم تر از حد واقعی تخمین می زند. 

روان شناسان این پدیده را ((خطای برنامه ریزی))   (  planning Fallacy ) می نامند ؛ یک سوگیری شناختی که باعث می شود افراد تصور کنند کارها سریع تر از حد 

 معمول تمام می شوند . این خطا با (( سوگیری خوش بینی)) تقویت می شود؛ سوگیری ای که ما را وادار می کند انتظار نتایج خوب داشته باشیم و ریسک ها را نادیده بگیریم. 

این میانبرهای ذهنی در کنار هم باعث می شوند که "افرادزمان خوش بین " باور داشته باشند که می توانند کارهای بیشتری را در زمان کم تری انجام دهند. 

دلایل رخداد زمان خوش بینی: خطای برنامه ریزی : افراد بر شرایط ایده آل تمرکز می کنند و تاخیر های گذشته را فراموش می کنند ، که این امر منجر به دست کم  

 گرفتن مدت زمان کار می شود. 

سوگیری خوش بینی: تفکر خوش بینانه باعث می شود زمان کوتاه تر به نظر برسد و وظایف ساده تر از آن چه هستند ، احساس شوند. 

تحریف حافظه : هنگام به خاطر آوردن کارهای گذشته ، افراد اغلب به اشتباه مدت زمان واقعی انجام آن کارها را فراموش می کنند ، که این یک انتظار غیر واقع بینانه 

برای آینده ایجاد می کند. 

نحوه ی بروز این رفتار : افراد زمان خوش بین اغلب بیش از حد توان خود تعهد می پذیرند ، برنامه های بسیار فشرده ای می چینند و درنهایت در دقیقه ی نود ، با عجله

کارها را انجام می دهند. این رفتار می تواند منجر به استرس و از دست دادن مهلت های تعیین شده ، حتی با وجود این که نیت آن صادقانه است. 

دربسیاری موارد ، زمان خوش بینی بازتابی از اشتیاق و انگیزه ی بالاست ، نه بی دقتی. 

در مقابل ، افرادی که در مورد زمان واقع بین تر هستند ، در برنامه ریزی و ایجاد زمان بندی های انعطاف پذیر عملکرد بهتری دارند. این تعادل به کاهش استرس کمک

کرده و زندگی روزمره را آرام تر می کند.  اگر چه زمان خوش بینی ممکن است باعث ناراحتی شود ، اما یادآوری می کند که خوش بینی چگونه دیدگاه ما را نسبت به 

زمان شکل می دهد. با افزایش آگاهی و تمرین ، افراد می توانند یا بگیرند که دقیق تر برنامه ریزی کنند ، بدون اینکه دیدگاه امیدوارانه ای که انرژی بخش شان است را 

از دست بدهند.