تخصص گرایی با ما چه می کند؟

آیا بهتر نیست به جای متخصص شدن در یک کار چند کار را امتحان کرد؟

تخصص یا تنوع ؟ آینده کدام را می طلبد؟ جهان همواره در تلاطم است ؛ آنچه امروز کارآمد است ، شاید فردا رنگ ببازد... آیا باید همچنان در یک مسیر ثابت قدم برداریم؟

یا بهتر است شاخ و برگ توانایی هایمان را گسترش دهیم؟ وقت آن است که موضوع را ، از زاویه ای جدید ببینیم....

یک عمر ، یک شغل؟ زمانی این سخن حکمیتی بی چون و چرا بود ، اما دنیای امروز دیگر در قالب های دیروز نمی گنجد . حرفه ها دگرگون می شوند ، دانش ها کهنه

می شوند و مسیر ها به نا آگاه تغییر می کنند. پس آیا زمان آن نرسیده است که دیدگاه خود را گسترش دهیم؟

از دیرباز به ما آموختند: در یک مسیر عمیق شو ، در همان بمان و به کمال برس چند مهارته بودن یعنی پراکندگی ، یعنی سرگردانی اگر در یک حوزه سر آمد نشوی ،

هرگز موفق نخواهی شد ... اما آیا چنین نگاهی در دنیایی که لحظه به لحظه در حال تغییر است ، هنوز کارایی دارد؟

از دیر باز به ما آموختند : در یک مسیر عمیق شو ، در همان بمان و به کمال برس چند مهارته بودن یعنی پراکندگی ، یعنی سرگردانی اگر دریک حوزه سر آمد نشوی ،

هرگز موفق نخواهی شد... اما آیا چنین نگاهی در دنیایی که لحظه به لحظه در حال تغییر است ، هنوز کارایی دارد؟ آنکه تنها بر یک ستون استوار باشد ، با اولین زلزله

فرو می ریزد!

تخصص گرایی افراطی ، تله ای نامرئی : هنگامی که تنها یک مهارت داری ، هر تغییر در آن حوزه ، تو را آسیب پذیر می کند. فرصت های بزرگ ، از پیوند دانش ها و مهار

ت ها ی گو ناگون زاده می شوند . واما حقیقتی تلخ : اگر دانش تو کهنه شود ، جایگاه تو نیز متزلزل خواهد شد !دنیای امروز ، از آن کسانی ست که می توانند با

تغییرات همگام شوند.

چرا باید فراتر از یک مهارت بیندیشیم ؟ مهارت های گوناگون همانند شاخه های یک درخت هستند که در برابر حوادث ، تو را پایدارنگاه می دارند.