چقدر به تغییر ناپذیری خودمان و آرزو هایمان باور داریم ؟ (( به روایت کتاب تفکر نامطمئن))؟

جهان با تغییر آمیخته است و ما هر روز شاهد دگرگونی طبیعت هستیم. اما چرا این دگرگونی را برای افکار و آرزوهایمان ناپسند

می دانیم؟ ممکن است هر لحظه با توجه به محیط ، آموزش ها و دریافت هایمان از دنیا تغییر کنیم و با تغییر ما شاید در آینده

آرزو هایمان نیز تغییر کنند. اگر دنیا را از این دریچه ببینیم ، متوجه می شویم همیشه درجاتی از عدم قطعیت در زندگی ما

وجود دارد. در واقع سطح اطمینان و قطعیت ما خیلی کمتر از چیزی است که تصور می کنیم.

جهان با تغییر آمیخته است و ما هرروز شاهد دگرگونی طبیعت هستیم ، کرم ابریشمی به پروانه تبدیل می شود ، گل زردی به قاصدکی سفید تبدیل می شود و پرواز

می کند ، کودکی متولد می شود و هر رشد می کند و...اما چرا این دگرگونی را برای افکار و آرزو هایمان ناپسند می دانیم ؟و برای تفکر صفر و صدی اهمیت قائل هستیم.

اصرار به این تفکر باعث می شود دنیا را سیاه و سفید ببینیم در حالی که دنیا طیفی از خاکستری هاست.

ممکن است هر لحظه با توجه به محیط ، آموزش ها و دریافت هایمان از دنیا تغییر کنیم و با تغییر ما شاید در آینده آرزو هایمان نیز تغییر کنند.

اما با تفکر صفر و صدی ، بی پروا آرزوهای از راه نرسیده مان را هم نادیده می گیریم یا انکار کنیم.

اگر دنیا را از این دریچه ببینیم ، متوجه می شویم همیشه درجاتی از عدم قطعیت در زندگی ما وجود دارد. در واقع سطح اطمینان و قطعیت ما خیلی کمتر از چیزی است

که تصور می کنیم.و در می یابیم هیچ حالت سیاه و سفید یا صفر و صدی ندارد و تفکر نامطمئن فلسفه ای مناسب برای زندگی بهتر و محقق شدن امید هایمان است.