........تجربه کارکنان را با مدیریت لحظات مهم برای آنان در سازمان بهبود دهید؟

موءسسه گارتنر در پیمایشی در سال 2019 از97 رهبر کسب وکار و مدیر ارشد منابع انسانی این سوال را پرسید که روش هایی که به صورت معمول برای سنجش تعلق کارکنان استفاده می کنید چیست ؟ 79در صد بیان کردند که پیمایش های

در مقیاس بزرگ که سوالات زیادی داشته وبه صورت رسمی پیاده سازی می شود ، روش معمول آنها برای سنجش تعلق

کارکنان است . 50درصد نیز نظر سنجی ها را به عنوان روش مورد استفاده بیان کرده اند ، دراین روش تعداد سوالات اندک

بوده ودر مقیاس کم اجرایی می شود .این روش محدودیت هایی دارند از جمله مهمترین آنها ، انجام شدن آن یک بار در

سال است که سبب می شود نسبت به تجربه کارکنان در لحظه شناختی نداشته باشیم.

راهکار جایگزین مشخص شدن لحظه های حائز اهمیت برای کارکنان است ، لحظات مهم ، لحظاتی هستند که تجربه

سازمانی کارکنان را به صورت معناداری تحت تاثیر قرار می دهند . این لحظه ها تعداد زیادی از کارکنان به ویژه کارکنان

کلیدی سازمان را تحت تاثیر قرار می دهند و به صورت مکرر در تجربه کاری کارکنان در سازمان رخ می دهند.

مشخص کردن این لحظه ها و تمرکز بر آنها سبب می شود منابع انسانی اقداماتی را تعریف کند که با نیازها و خواسته

های کارکنان مرتبط تر بوده در نتیجه باز گشت سرمایه گذاری صورت گرفته نیز بهبود می یابد.

روش های معمول سنجش تعلق کارکنان

79% پیمایش های رسمی در مقیاس بزرگ

50% نبض سنجی هادر مقیاس بزرگ

23% پیمایش درباره موضوعات خاص و تنها یکبار

15% سنجش های بدون انجام پیمایش

14% سایر رو شها

رو شهای در حال ظهور برای درک نگرش کارکنان:18% تا 21%ما این کار را انجام داده ایم19%تا21%: مابرای انجام این کار برنامه ریزی کرده ایم.

محدودیت های پیمایش های منابع انسانی :

محدودیت اول:خطاهای منابع انسانی:پیمایش ها بزرگ هستند و گاهی مجبور به پرسش سوالاتی هستیم که صرفا از نظر واحد منابع انسانی حائز اهمیت است

محدویت دوم:اغلب تکرار نشدنی وایستا :پیمایش های تعلق کارکنان یکبار در سال انجام شده بنابراین اغلب نمی توانیم آنچه در لحظه رخ می دهدرا درک کنیم

محدویت سوم:دشواری تعریف اقدام: اغلب از این پیمایش ها به جای بهبود برنامه ها فرایند ها و ابزارها صرفا برای مشخص کردن میزان رضایت کارکنان استفاده می

شود.