..............چرا کارها را به تاخیر می اندازیم وچگونه یک مدیریت زمان قوی داشته باشیم...؟

به تعویق انداختن کارها و انجام شون در دقیقه90، عادتیه که خیلی از ما با اون دست به گریبان هستیم. در روانشناسی به این عادت ((بیزاری از انجام وظیفه )) یا وظیفه بیزاری )) میگن.

برخلاف تصورها به تاخیر انداختن کارها یا تعلل فقط به تنبلی فقط به تنبلی برنمی گرده و علت های دیگه ای رو شامل میشه.

تعریف تنبلی ، عدم تمایل به انجام کاریه، اما تعلل ، اجتنابی عمدی ست که نتیجه اش به انجام ندادن کارها ختم می شه.

در بیشتر مواقع برای اینکه کاری رو انجام ندیم ، ترجیح میدیم به کارهای دیگه ای بپردازیم که ما رو از انجام کار اصلی دور می کنه.

گوش دادن به صداها و صحبت های بیرونی یکی از رایج ترین عوامل به تاخیر انداختن کارهاست .

کسالت یا بی تفاوتی:

لیست وظایف ما ممکن است مملو از موارد خسته کننده باشد که هر چه بیشتر درباره آنها فکر می کنیم، بیتفاوتی مان هم بیشتر می شود.

سختی کارها:

ذهن ما به طور معمول وقتی با مشکلی مواجه می شود، به ما تلقین میکند که در حال حاضر وقت کافی برای مواجه و حل مشکل چالش برانگیز را نداریم.

فقدان ارزش:

ما اغلب مشغول انجام کارهایی هستیم که ارتباط چندانی با مسئولیت های روزانه مان نداشته یا از نظر ما ارزش و معنای کمی دارند.

در زمان هایی از روز که کارایی مان بیشتر است سراغ انجام کارها برویم.

ابتدا کارهایی را انجام بدهیم که وقت کمتری می گیرند.

انتظار های غیر واقعی از خودمان نداشته باشیم .

تنها بر روی هدف ها و دلایل خودمان ونه دیگران تمرکز کنیم.

کارمان را بخش بخش کنیم وهر قسمت را در یک زمان انجام بدهیم .

هر یک ساعت یکبار به خودمان 5تا10 دقیقه استراحت بدهیم.