هشت سبک معمول رهبری

رهبری به معنای نفوذ در دیگران است که به سبک های مختلفی انجام میشود .هشت سبک معمول رهبری که اکثر مدیران

و رهبران مدیران سازمانی از آنها استفاده میکنند به شرح زیر است:

رهبری دموکراتیک:رهبر بر اساس نظرات هر یک از اعضای تیم تصمیم میگیرد.این سبک ،یکی از موثرترین سبک های

رهبری است،زیرا به کارمندان سطوح پایین تر اجازه میدهد تا از اختیاراتی که ممکن است در موقعیت های شغلی آتی به

دست بیاورند،عاقلانه استفاده کنند.این سبک رهبری ،شبیه نحوه تصمیم گیری در جلسات هیات مدیره یشرکت است.

رهبری استبدادی:عکس رهبری دموکراتیک است.در این سبک رهبری ،رهبر بدون گرفتن نظر کسانی که به او گزارش

میدهند ،تصمیم میگیرند.کارمندان نه در نظر گرفته میشوند و نه قبل از مشخص کردن یک جهت ، مورد مشورت قرار میگیرند

همچنین ار افراد انتظار میرود که در زمان و با سرعتی که رهبر تعیین میکند به تصمیم خود پایبند باشند.

رهبری تفیویضی:در این سبک ،رهبران تقریبا تمام اختیارات را به کارمندان خود میدهند.آنها به کارمندان خود اعتماد

کامل داشته و بر عملکرد کلی شرکت تمرکز میکنند.اگرچه رهبری تفویضی،کارمندان را به دلیل اعتماد به آنها توانمند

میکند،اما ممکن است فرصت های حیاتی رشد شرکت را نادیده بگیرد.

رهبری استراتژیک:رهبران استراتژیک در تقاطع بین عملیات اصلی یک شرکت و فرصت های رشد آن قرار دارند.رهبر

استراتژیک چشم اندازی را برای سازمان ایجاد میکند که به آن کمک میکند تا خود را با شرایط اقتصادی و فن آوری در

حال تغییر سازگار کند یا در رقابت باقی بماند.

رهبری تحولی:رهبری تحول آفرین همیشه در حال تحول و بهبود شرکت است.کارکنان مجموعه ی اساسی از وظایف

 و اهدافی دارند که هر هفته یا ماه به پایان میرسند،اما رهبر دائما" آنها را به خارج از منطقه راحتی خود سوق میدهد.

هنگام شروع کار با این نوع از رهبران ،همه ی افراد فهرستی از اهداف و همچنین ضرب الاجل برای رسیدن به آنها را

دریافت میکنند.در ابتدای این اهداف ممکن است ساده به نظر برسند،اما این رهبر به سرعت ضرب الاجل ها را افزایش

دهند یا با رشد شما در شرکت ،اهداف چالش برانگیزی را به شما ارائه میدهند.این سبک رهبری به شدت مناسب

شرکت هایی است که به رشد فکر میکنند.