برنامه هفتگی برای توسعه فردی برداشتی از کتاب 365 روز نوشته مارتین میدوس؟

شماره هفتصد و شونزده: همیشه شنیدیم که بهتره در هر مسیری محتاطانه قدم برداریم و پل های پشت سرمون رو خراب نکنیم، اما این توصیه گاهی به ضررمون تموم میشه. احتیاط مثل یه طنابه که به خودمون وصلش می کنیم و میریم جلو ، اما

گاهی این طناب تموم میشه و ما به خاطر محدودیتی که باهاش برای خودمون ایجاد کردیم، نمی تونیم جلوتر بریم ...

بنابراین یا مجبوریم از طناب جدا بشیم و ریسک کنیم . و یا برای همیشه پیشرفت خودمون رو بگیریم ، همون جا بمونیم و یا برگردیم .

عقب...

هیچ راهی به جز پیشرفت ، نداشته باش!بعضی وقت ها با احتیاط و دست به عصا جلو رفتن باعث میشه ما نتونیم از منطقه امن مون خارج بشیم و نتونیم قدم های

بزرگی برای رسیدن به اهداف مون برداریم . احتیاط خیلی چیز خوبیه اما تا زمانی که مانع پیشرفت نشه و به کمال گرایی و ترس هامون کمک نکنه. پس ، گاهی وقت

ها که می دونی ریسک کردن ، خطر جانی یا ضرر جبران ناپذیری برات ایجاد نمی کنه ، ریسک کن و همه پل های پشت سرت رو خراب کن و نذار هیچ راهی غیر از جلو

رفتن و ادامه دادن برات باقی بمونه.

اگه آسون بود که همه بهش می رسیدن!هروقت در مسیر رسیدن به اهداف و خواسته هات ، با موانع زیادی مواجه میشی و سختی ها به سمتت به هجوم میارن از

خودت بپرس اگه رسیدن به این هدف انقدر سخت نبود و همه به راحتی بهش می رسیدن ، باز هم انقدر برات ارزشمند و مهم بود که بهش برسی؟

به موانع و مشکلات به چشم فیلترهایی که مرحله به مرحله افراد نالایق رو از مسیر رسیدن به یک هدف خارج می کنن و درنهایت فقط اون هایی به مقصد می رسن

که شایسته ترین و لایق ترین افراد هستن.

به خاطر خودت ببخش ! کینه توزی یک لذت مسموم زودگذره که فقط باعث میشه آینده پیش روت رو نابود کنی . کینه توزی یعنی تو از کسی ناراحت و خشمگینی

پس در درون خودت شروع می کنی به متنفر شدن از اون فرد ، پیدا کردن حس منفی نسبت بهش و شکل دادن به یک خشم درونی . فکر می کنی این کار چه

فایده ای داره ؟یک نفر میاد بهت آسیب می رسونه و تو هم از شدت خشم و ناراحتی نسبت به اون فرد ، شروع می کنی به خودت آسیب رسوندن ، به نظرات

منطقیه؟! کینه توزی شاید بتونه در لحظه حس عدالت و انصاف رو در درونت ایجاد کنه و احساس خوبی بهت بده اما این فقط یه تله ست. پس به خاطر خودت و

آرامشت ببخش ، و یادت باشه هیچ کس ارزش این رو نداره که آینده ات رو به خاطرش خراب کنی.

به قله نگاه نکن! فرض کن می خوای از یه کوه بزرگ بالابری و قله اش رو فتح کنی. اگه بعد از هر قدمی که بر می داری یه بار به قله نگاه کنی تا ببینی چقدر دیگه

مونده تا بهش برسی ، کم کم ناامید و خسته میشی و دور از انتظار نیست که از وسط راه بر گردی.