---------آپولو را من هوا میکنم(سندرم نابود کننده تیم های باهوش)

سندرم آپولو میگه حتی اگه بهترین وبا هوش ترین افراد ممکن رو دورمون جمع کنیم ، تضمینی وجود نداره که تیم

ما موفق میشه و بهترین نتیج ممکن رو در بین رقبا رقم بزنه.

توی موفقیت پروژه  آپولوی ناسا یک نفر ادعا می کرده که کلیدی ترین وظیفه به اون محول شده !

توی این پروژه ،متخصصان بسیار زیادی حضور داشتن و خیلی از اون ها مجبور بودن 24 ساعته کار کنن،برای همین نیاز بود تا به شکلی در برابر خستگی و

خواب آلودگی مقاومت کنن.

حالا فکر میکنید شخصی که خودش رو کلیدی ترین مهره ناسا تو این پروژه می دونسته کی بوده؟

کسی که باید مدام قهوه درست می کرد و با این قهوه به متخصصان و محققان کمک می کرد تا بر خستگی غلبه کنن و پروژه رو به اتمام برسانن!

اسم سندروم آپولو از این همین ماجرا گرفته شده:

سندروم آپولو اصطلاحیه که به شخصی گفته می شه که تمام دستاوردهای تیم رو به نام خودش ثبت می کنه.

به همین دلیل متخصصان منابع انسانی باور دارن که همه دستاوردها رو به نام خودش ثبت می کنه،دچار چنین عارضه ایه.

سندرم آپولو زمانی خودش رو نشون می ده که در هر تیم دو یا چند آپولوحضور داشته باشن،یعنی چند فرد توانمند دور هم جمع میشن اما نمی تونن تیم

خوبی بسازن.

این تیم روی کاغذ بسیار شگفت انگیز به نظر میاد اما در عمل توانایی کسب دستاوردهای بزرگ رو نداره و مدام شکست میخوره.

((دکتر مردیث بلبین ))یکی از پیشگامان تیم سازی ،توی کتابش از نتایج غیر قابل انتظاری که در عملکرد تیم ها دیده بود گفته.

بلبین میگه تیم هایی که اعضاشون باهوش هستن و توانایی ذهنی بالایی دارن،امکان داره کارها رو با کیفیتی پایین پیش ببرند و نتایج بسیار ضعیفی

کسب کنن.

تیم هایی که با سندرم آپولو دست و پنجه نرم می کنن،توی تصمیم گیری ها مشکلات اساسی دارن و زمان زیادی رو صرف بحث های بی ثمر و مخرب

می کنن.اعضای چنین تیمی تمایل دارن که طبق خواسته خودشون رفتار کنن و اهمیتی به خواسته هم تیمی ها ندن.

این آشفتگی و خود رایی باعث سخت تر شدن مدیریت تیم و پایین آوردن احتمال موفقیت در کار میشه.