استنبرگ در نظریه خود مدیریتی ذهنی خویش بیان میکند که سبکهای تفکر، شیوههای ترجیحی افراد در به کارگیری تواناییهایشان میباشد. مفهوم اصلی
این سازه آن است که افراد به نوعی نیازمند سبکهای تفکر برای مدیریت یا
اداره کردن فعالیتهای روزمرهشان هستند. این سبکهای تفکر نه تنها تصادفی
نیستند، بلکه بیشتر بازتابهای بیرونی شیوههایی میباشند که افراد
میتوانند خودشان را سازمان داده و اداره کنند.